Η θεατρική μας ομάδα ξαναχτυπά.
Επειδή οι ιστορίες είναι σαν τα νομίσματα … έχουν δυο πλευρές
Ο δικός μας Άμλετ, λέγεται … ΆμστελΜε αυτό τον τίτλο, θα παρουσιάσουμε το καλοκαίρι την καινούργια μας δουλειά.
Πρόκειται, όπως είναι φανερό από τον τίτλο, για μια παρωδία του γνωστού τραγικού Άμλετ του άγγλου Ουίλιαμ Σαίξπηρ.
Η ιστορία μας, παρακολουθεί πιστά τον Σαιξπηρικό Άμλετ, με την διαφορά ότι βλέπει τα πράγματα, όχι τόσο πολύ τραγικά, απλοποιεί και παρωδεί τις δύσκολες καταστάσεις και δίνει τα δικά της πως και γιατί, στα βασανιστικά ερωτήματα των χαρακτήρων του Σαίξπηρ.
Ακολουθούμε – σχεδόν – πιστά τα ονόματα των προσώπων, τους χαρακτήρες τους, τις επιθυμίες τους, τις μύχιες σκέψεις τους, δίνοντας όμως την δική μας διάσταση.
Ταυτοχρόνως, επειδή ο Άμλετ ταυτίζεται με τον Ορέστη των Αισχύλου και Ευριπίδη και το κείμενο του Σαίξπηρ είναι μια καλοδουλεμένη αντιγραφή (ως προς την ιδέα και την πλοκή) με τις «Χοηφόρες» του μεγάλου Έλληνα τραγικού Αισχύλου, μας δίνετε η ευκαιρία να αυτοσαρκαστούμε, αφού τον χειμώνα παρουσιάσαμε αυτή ακριβώς την παράσταση.
Η έκπληξη είναι ότι αυτό το κείμενο είναι εντελώς δικό μας.
Γράφτηκε από εμάς για εμάς, προσαρμόστηκε πάνω μας, περιέχει αστεία δικά μας, της ομάδας μας, του Αιτωλικού, αλλά έχει και πολλές αναφορές στην σύγχρονη (και πολλές φορές κωμική) πραγματικότητα.
Παλιά και νέα μέλη απαρτίζουν την ομάδα των ερασιτεχνών ηθοποιών και φυσικά πάλι υπάρχουν παιδιά – μαθητές των σχολείων της πόλης μας που συμμετέχουν και συνδημιουργούν, εντρυφώντας στην θεατρική μαγεία. Οι αναγνώσεις έχουν ξεκινήσει εδώ και λίγες ημέρες και το γέλιο, τα αστεία στις πρόβες και η καλή μας διάθεση είναι η εγγύηση για το επιτυχημένο μας και φέτος ελπίζουμε αποτέλεσμα.
Οι τεχνικοί μας είναι η ίδια δοκιμασμένη και αποτελεσματική ομάδα.
Σε επόμενες αναρτήσεις σας μας, θα σας ενημερώσουμε για την διανομή τα σκηνικά και τα κοστούμια της παράστασης.
Λεπτομέρεις και παρουσίαση του έργου στο "διαβάστε περισσότερα"
Ουίλλιαμ ΣαίξπηρΟ Ουίλλιαμ Σαίξπηρ (αγγλικά: William Shakespeare, Απρίλιος 1564 - 23 Απριλίου 1616) ήταν ένας από τους σπουδαιότερους ποιητές και θεατρικούς συγγραφείς.Θεωρείται μια από τις κορυφαίες μορφές της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Τα έργα του έχουν μεταφραστεί στις περισσότερες γλώσσες του κόσμου, ενώ τα θεατρικά του παίζονται έως σήμερα, διατηρώντας αμείωτο το ενδιαφέρον. Ο Σαίξπηρ κατάφερε να χειριστεί με απόλυτη δεξιοτεχνία τόσο την κωμωδία όσο και το δράμα και την τραγωδία. Τα έργα του διαπνέονται από μία βαθειά κατανόηση της ανθρώπινης φύσης και παραμένουν επίκαιρα.Η επίδραση του, ειδικότερα στην αγγλική λογοτεχνία, θεωρείται τεράστια.
Άμλετ
Το πρωτότυπο κείμενο από τον περίφημο μονόλογο "Να ζει κανείς ή να μη ζει;" (to be or not to be)Άμλετ είναι ο τίτλος ενός από τα πιο γνωστά και πιο δημοφιλή θεατρικά έργα του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ, αλλά και το όνομα του κεντρικού χαρακτήρα του έργου. Ο πλήρης τίτλος του έργου είναι "The Tragicall Historie of Hamlet, Prince of Denmarke" (Η Τραγική Ιστορία του Άμλετ, Πρίγκιπα της Δανιμαρκίας). Η παλαιότερη καταγεγραμμένη παρουσίαση του έργου χρονολογείται τον Ιούλιο του 1202.Το 1603, το έργο παρουσιάστηκε στα Πανεπιστήμια του Κέμπριτζ και της Οξφόρδης.Στην Ελλάδα, το έργο παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο Εθνικό Θέατρο το 1937, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Ροντήρη, με Άμλετ τον Αλέξη Μινωτή. Το 1955, το έργο ξαναπαρουσιάστηκε από το Εθνικό Θέατρο, με τον Αλέξη Μινωτή σκηνοθέτη και πρωταγωνιστή.
Η ιστορίαΤο θέμα της ιστορίας του Άμλετ, είναι το ίδιο με την ιστορία του Ορέστη στις Χοηφόρες της Αισχυλικής τραγωδίας Ορέστεια, που παρουσίασε η θεατρική μας ομάδα τον Φεβρουάριο του 2010.Υπάρχει και στις Χοηφόρες και στον Άμλετ, ο σκοτωμένος βασιλιάς (Αγαμέμνων – Άμλετ ο 1ος), ο σφετεριστής και φονιάς του αδελφός που παίρνει τον θρόνο (Αίγισθος – Κλαύδιος), η τραγική σύζυγος, μάνα, ερωμένη που κάνει μαζί του τον φόνο (Κλυταιμνήστρα – Γερτρούδη), ο επιστήθιος φίλος του πρωταγωνιστή (Πυλάδης – Οράτιος) και φυσικά ο ίδιος ο πρωταγωνιστής, με την αδιευκρίνιστη αφορμή για εκδίκηση (Ορέστης – Άμλετ).Δεν μας ξενίζει το γεγονός, ότι ο Σαίξπηρ χρησιμοποιεί σαν καμβά για την ιστορία του Άμλετ, τον Αισχυλικό Ορέστη, γιατί το ίδιο συμβαίνει και στον βασιλιά Ληρ (άλλο σπουδαίο έργο του), όπου ο ήρωας και η ιστορία του έργου ταυτίζονται με τον Αγαμέμνονα.Στην εποχή του ο Σαίξπηρ, γνώστης της αρχαίας Ελληνικής γλώσσας, αφού την είχε διδαχτεί, μπορούσε εύκολα να αναπαράγει και να προσαρμόζει αρχαία Ελληνικά κλασσικά κείμενα.Αργότερα βέβαια κατηγορήθηκε γι αυτήν την πρακτική του.
Υπόθεση
Κεντρικός χαρακτήρας της ιστορίας είναι ο νεαρός Πρίγκιπας Άμλετ, που έχει το ίδιο όνομα με τον πατέρα του, Βασιλιά της Δανίας, ο οποίος πέθανε απροσδόκητα. Ο θείος του νεαρού Άμλετ, Κλαύδιος, ανεβαίνει στο θρόνο και παντρεύεται τη χήρα του αδερφού του, Γερτρούδη. Ο Άμλετ είναι δυσαρεστημένος από την άνοδο του θείου του στο θρόνο, τον οποίο θεωρεί πολύ κατώτερο και ανάξιο σύγκρισης με τον πατέρα του, και τον εσπευσμένο γάμο της μητέρας του, Γερτρούδης, με τον αδερφό του νεκρού συζύγου της.Ένα βράδυ, στους νυχτοφύλακες του Κάστρου Έλσινορ εμφανίζεται ένα φάντασμα που μοιάζει στο νεκρό Βασιλιά Άμλετ, εξαφανίζεται όμως πριν ακούσουν το μήνυμα που ήθελε να τους μεταφέρει. Ειδοποιείται ο Πρίγκιπας Άμλετ και το φάντασμα επανεμφανίζεται και του αποκαλύπτει ότι ο πατέρας του δολοφονήθηκε από τον Κλαύδιο και τον διατάζει να πάρει εκδίκηση. Ο Άμλετ σχεδιάζει να αποκαλύψει την ενοχή του Κλαύδιου παριστάνοντας τον τρελό.Από την τρέλα του Άμλετ έλκεται η προσοχή του Κλαύδιου και της Γερτρούδης, που βάζουν τους Ρόζεγκραντζ και Γκιλντεστέρν, παλιούς συμφοιτητές του Άμλετ, να τον παρατηρήσουν για να βρουν την αιτία της τρέλας του. Ο Πολώνιος, βασιλικός σύμβουλος, υποπτεύεται ότι αιτία της τρέλας του Άμλετ είναι η αγάπη του για την Οφηλία, την κόρη του. Ωστόσο, σε μια συνάντησή τους, όπου παρακολουθούνται, ο Άμλετ δε δείχνει να αγαπά την Οφηλία, καθώς της λέει να κλειστεί σε μοναστήρι.Ο Άμλετ σχεδιάζει να ανεβάσει μια παράσταση που θα παρουσιάζει το φόνο του πατέρα του, σκοπεύοντας να ξεσκεπάσει τον Κλαύδιο. Κατά τη διάρκεια του έργου, ο Κλαύδιος αποχωρεί. Την κίνηση παρατηρεί ο Οράτιος, έμπιστος φίλος του Άμλετ, κι ο Άμλετ αποφασίζει να εκδικηθεί για το θάνατο του πατέρα του.
Γκραβούρα του 1840 του Daniel Maclise με τίτλο "σκηνή του Άμλετ", που αναπαριστά την στιγμή της αποκάλυψης της ενοχής του Κλαύδιου
Ετοιμάζεται να σκοτώσει τον Κλαύδιο, αλλά τον βρίσκει να προσεύχεται και σκέφτεται ότι αν τον σκοτώσει εκείνη τη στιγμή, ο Κλαύδιος θα πάει στον Παράδεισο, κάτι που δεν του αξίζει. Ωστόσο, όταν ο Άμλετ φεύγει, ο Κλαύδιος αποκαλύπτει ότι δεν προσευχόταν με πολλή ευλάβεια για κάτι.Ο Άμλετ πηγαίνει να αντιμετωπίσει τη μητέρα του. Ακούγοντας ένα θόρυβο πίσω από μια κουρτίνα, τείνει το σπαθί του και κατά λάθος σκοτώνει τον Πολώνιο, που κρυφάκουγε. Φοβούμενος για την ασφάλειά του, ο Κλαύδιος στέλνει στην Αγγλία τον Άμλετ και μαζί τους Ρόζεγκραντζ και Γκιλντεστέρν, που σχεδιάζουν το θάνατό του.Γεμάτη θλίψη, η Οφηλία τρελαίνεται και πνίγεται σε ένα ποτάμι. Από τη Γαλλία επιστρέφει γεμάτος οργή ο Λαέρτης, γιος του Πολώνιου κι αδερφός της Οφηλίας. Ο Κλαύδιος πείθει το Λαέρτη ότι ο Άμλετ είναι υπεύθυνος για το θάνατο του Πολώνιου και, με την επιστροφή του Άμλετ στη Δανία, στοιχηματίζει ότι ο Άμλετ μπορεί να νικήσει στη μάχη το Λαέρτη. Η μάχη όμως είναι στημένη: το σπαθί του Λαέρτη έχει δηλητήριο, όπως και το κρασί στο ποτήρι του Άμλετ.Κατά τη διάρκεια της μάχης, η Γερτρούδη πίνει από το δηλητηριασμένο κρασί και πεθαίνει. Ο Λαέρτης καταφέρνει να τραυματίσει τον Άμλετ, αλλά λαβώνεται από τον ίδιο. Προτού ξεψυχήσει, αποκαλύπτει το σχέδιο δολοφονίας του Κλαύδιου εναντίον του Άμλετ. Ο Άμλετ, λίγο πριν αφήσει την τελευταία του πνοή από το δηλητήριο, καταφέρνει να σκοτώσει τον Κλαύδιο. Στη σκηνή καταφθάνει ο Φόρτινμπρας, ένας Νορβηγός φιλόδοξος πρίγκιπας που έρχεται εναντίον της Δανίας με το στρατό του. Ο Οράτιος αφηγείται όσα έχουν συμβεί κι ο Φόρτινμπρας διατάζει να αποδοθούν τιμές στο νεκρό Άμλετ.
Ο χαρακτήρας του Άμλετ
Στο έργο, ο Πρίγκιπας Άμλετ έχει μακράν τη μεγαλύτερη παρουσία, ακόμα και σε σύγκριση με άλλα έργα του Σαίξπηρ. Το μεγαλύτερο μυστήριο αποτελεί ο ίδιος ο χαρακτήρας του, η ψυχολογία και τα αληθινά του κίνητρα. Μια άποψη θέλει τον Άμλετ να αναζητά την αλήθεια, ώστε να είναι σίγουρος ότι πραγματοποίησε την εκδίκηση που επιθυμούσε ένα φάντασμα, που ισχυρίστηκε πως ήταν το πνεύμα του νεκρού πατέρα του. Συνήθως, ο Άμλετ θεωρείται ο κατ' εξοχήν αναποφάσιστος ήρωας. Έχει αναλάβει ένα καθήκον που γνωρίζει και νιώθει πως είναι σωστό, ωστόσο είναι απρόθυμος να το φέρει εις πέρας και καταριέται τον εαυτό του για την αδυναμία αυτή.
Το Κάστρο Κρόνμποργκ
Το Κάστρο Κρόνμποργκ (δαν. Kronborg) βρίσκεται κοντά στην πόλη Χέλσινγκορ (Helsingør) στα σύνορα της Δανίας με τη Σουηδία. Από τις 30 Νοεμβρίου 2000, έχει συμπεριληφθεί από την ΟΥΝΕΣΚΟ στον κατάλογο των Μνημείων Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς. Το κάστρο έχει μεγάλη συμβολική σημασία για τους Δανούς και έπαιξε ρόλο-κλειδί στη ιστορία της βόρειας Ευρώπης από το 16ο έως το 18ο αιώνα. Έχει παραμείνει άθικτο έως σήμερα κι έχει μείνει γνωστό, γιατί ο Σαίξπηρ τοποθέτησε εκεί, στο κάστρο της Ελσινόρης, τα γεγονότα της τραγωδίας του, "Άμλετ".Καθώς το κάστρο ήταν συνυφασμένο, κατά το Σαίξπηρ με το παλάτι του Άμλετ στην Ελσινόρη, πολλές μεταφορές του θεατρικού αυτού έργου στο θέατρο, την τηλεόραση ή τον κινηματογράφο πραγματοποιήθηκαν στο σκηνικό αυτό. Ανάμεσα στους ηθοποιούς που ενσάρκωσαν τον Άμλετ με φόντο τους χώρους του Κρόνμποργκ ήταν ο Λόρενς Ολίβιε.
